شفق قطبی از نگاه برترین عکاسان نجومی سال ۲۰۱۴

شفق قطبی زمانی ایجاد می‌شود که ذرات باردار خورشیدی که طی فوران‌های تاج خورشیدی یا CMEs در فضا رها شده‎اند با میدان مغناطیسی زمین برخورد می‌کنند. هنگامی‌که این ذرات به زمین می‌رسند، به سمت قطبین زمین هدایت می‌شوند و به طور هم‌زمان شفق شمالی موسوم به Aurora Borealis و شفق جنوبی موسوم به Aurora Australis را ایجاد می‌کنند. برخورد این ذرات با مولکول‌های موجود در جو زمین باعث انتقال انرژی به آنها و درخشیدن مولکول‌های جو می‌شود.

رنگ شفق قطبی به این بستگی دارد که کدامیک از گازهای موجود در جو توسط ذرات خورشیدی برانگیخته می‌شوند. متداول‌ترین شفق‌های قطبی به رنگ سبز هستند که از برانگیخته شدن اتم‌های اکسیژن بالاتر از ارتفاع 100 کیلومتری سطح زمین ایجاد می‌شوند. اما گاهی اوقات نیز ذرات باردار خورشیدی به اعماق جو نفوذ می‌کنند و با برانگیخه کردن اتم‌های نیتروژن در ارتفاعات پایین‌تر، نورهای نادرتر ارغوانی-صورتی-بنفش را ایجاد می‌کنند.

زمانی‌که خورشید به بیشینه فعالیتش در چرخه 11 ساله نوسانات مغناطیسی خود می‌رسد، زیبایی و وفور شفق‌های قطبی به حد اعلای خود می‌رسد. اما این زیبایی هزینه‌هایی نیز برای بشر به دنبال دارد. با اوج گرفتن فعالیت‌های خورشیدی و رخ دادن طوفان‌های شدیدتر، خطوط هواپیمایی مجبور خواهند شد تا مسیر پروازهای قطبی خود را تغییر دهند و همچنین احتمال دارد که اغتشاشاتی در تجهیزات زمینی و فضایی ایجاد شود.