راه‌حل دانشمندان برای ممانعت از تعطیلی دولت امریکا

مجید جویا: اگر تاریخ، آنگونه که می‌گویند، واقعا مجموعه‌ای از مصیبت‌های بیخودی پشت سر هم باشد، تعطیلی فعلی دولت فدرال ایالات متحده را می‎بایست در میان بیخودترین رخدادهای چند سال اخیر دانست. یک جناح از حزب اقلیت به تنهایی توانسته بزرگ‌ترین دولت امروز دنیا (از نظر اقتصادی) را به گروگان بگیرد. اگر فکر می‌کنید این مسئله به ما که امریکایی نیستیم ربطی ندارد به این جمله توجه کنید: خطرات تعطیلی دولت امریکا، از آغاز دوباره طیف وسیعی از بحران‌های اقتصادی تا همه‌گیری وبا را شامل می‌شود. به این ترتیب ما به طور عملی خواهیم آموخت که چرا دانشمندان به دولت‌های کارامد نیاز دارند.

به گزارش نیوساینتیست، ایالات متحده تنها دولت اسما دموکراتیکی نیست که دچار سوء عملکرد است، فلج شده و از دید خیلی از مردمانش بی‌فایده است: یونان یا مصر را در نظر بگیرید که از عهد باستان نماد تمدن بشری بوده‌اند و وضعیت فعلی آنها را به سختی می‌توان با نظریه‌های سیاسی مرسوم توضیح داد. آیا دانش می‌تواند کمک کند؟

دولت هیچگاه حوزه نفوذ علوم طبیعی نبوده، ولی گروه رو به رشدی از پژوهشگران بر این عقیده‌اند که این روند باید تغییر کند. از دید آنها، تاریخ بشر مصیبتی پس از مصیبت دیگر نیست، بلکه همان قدر تحت تاثیر قوانین طبیعت است که اقیانوس‌ها یا لانه مورچه‌ها. اگر اینگونه باشد، ریاضیاتی که برای درک چنین سیستم‌هایی توسعه یافته است، شاید بتواند توضیح بدهد که جوامع بشری چگونه کار می‌کنند؛ و چرا بعضی اوقات کار نمی‌کنند.

برای مثال، برخی نظریه‌پردازان سیستم‌های پیچیده می‌گویند که خیلی از موسسات مدنی که برای یک دنیا با حداقل شبکه‌ها طراحی شده‌اند، برای این منظور مناسب نیستند. جوامع پرجمعیت‌تر و متصل‌تر امروزی را نمی‌توان مانند نظام‌های سلسله مراتبی سنتی اداره کرد: اینها باید با شبکه‌های غیر متمرکزتر جایگزین شوند. در این راه، شاید صنعت زودتر مسئله را فهمیده باشد، چون خیلی از شرکت‌ها اکنون در حال رفتن به سوی این هدف هستند.

دیگر پژوهشگران الگویی را در مسائل انسانی یافته‌اند، که نه تنها مربوط به قرن جاری نیست، بلکه قدمت آن به امپراطوری روم و پیش از آن می‌رسد. با تکامل جوامع، نابرابری‌های پیش‌بینی‌پذیر رخ می‌داد که اگر اجازه داده می‌شد روند طبیعی خود را طی کند، جامعه را چند تکه می‌کرد؛ همان گونه که اکنون در مصر و سوریه رخ داده و نشانه‌های آن در اتحادیه اروپا و حتی امریکا قابل مشاهده است. عملکرد افراطی‌های امروز درست همان گونه است که پیشینیان آنها در این مرحله از توسعه جوامع خود عمل می‌کردند؛ یافتن جایی در هرم قدرت برای خود، در میانه جنگ قدرت بین اعضای طبقه حاکم.

ما هنوز نمی دانیم که کدام یک از این نظریه‌ها درست است؛ البته اگر هیچ کدام درست باشد. ولی برخلاف ایدئولوژی‌های سیاسی گذشته، آنها بر مبنای داده‌هایی واقعی در مورد نحوه عملکرد جوامع ارائه شده‌اند: آنها را می‌توان آزمود و راستی آزمایی کرد. کنسرسیوم سیئیسی تحلیلگران سیستم‌های پیچیده به نام FuturICT، می‌خواهد با ساخت یک مدل یک میلیارد دلاری از سیستم‌های جهانی، این کار را در مقیاس وسیع انجام دهد. این کنسرسیوم امیدوار است که این کار نوری را به دلایل و راه حل‌های احتمالی رکود و ایستایی بتاباند.

پروژه‌هایی مانند این می‌توانند بستر آزمایشی برای مدل‌های جایگزین حکومت ارائه کنند. ولی آنها راه سختی برای کسب موافقت حاضرین کریدورهای قدرت در پیش خواهند داشت. معدودی از سیاست‌مداران با این دانش نوظهور آشنا هستند، و خیلی هم ذاتا تمایلی به پذیرش آن نخواهند داشت. این امر حتی بر سر راه شروع پروژه هم مانع ایجاد کرده است: اولین درخواست FuturICT برای کمک مالی رد شد و به جای آن، بودجه به پروژه مغز انسان داده شد، که همین هفته هم انجام آن شروع شده است.

53271